terça-feira, 6 de setembro de 2011

Dem josef sein mulinhaschen


                                                 Dem Josef Sein Mulinhaschen

         Wie mea so junge Puwe Wore do sen’ma mo so’n renische oment bei’m Reinold seine Eno móie kann: De Lauredo,de Iwo, meine bruda Plinio, de Fláwio, de Jandir un de Lalo un dem Edmund sein puwe.
          De alt Reinold hot sich ima so’n tzeid bei uns gessetzt, dan hot die Farônica worrem wassa in die kamel geschut fa die fiss se vesche un dan sen se schlofe gann.
         On dem oment, sod de Reinold, die Farônica solt als ren genn ea wolt dene puve mo’n spessie fatzele.
         Wie seine bruda, de klein Josef, 18 joa ald geb is do wolt unsre papai dem’n kaul kofe.
         - Ich well jo keine Kaul, sora doh. Ja wi soh, host doch schon fedisch satelzeich koft un jetz wels du keine kaul? Ich wel’n Mulinhasche sod de Josef.
         Fa klick, de anre doch, sen die tropere uwe darich die stross gerid. Do es de papai un de Josef mo ruf gang. De tropere hat schöne Keil gehat. do sod de papai: - such da mo eine raus! - Ich wel jo ein mulinhasche sod de Josef.
         -Muhle hon ich keine, awa ich veis’n schöne muhle, un de es bilich. So’n mann, une fon Kampés dich on Taneberich muss geld hon wel sein froh is krank.Wen da’n wolt kuke dan brengen ich.
         De anre doch wora schon of’m hop me’m muhle.Woa Werklisch’n schön steck fie. - Essa dan ach tzohm? - Jôh, jeda alt froh kan sich troff hoke. Wira sein geld hat do wora fot.
         Nôh metag ess de papai sich leie kann. De hot, noch net lan, nomo geheirad met de Luisa. Un dan sen se gern ein schläfche hale gang. Mea puwe hon uns ap gamach de Muhle satle. De Josef iss’n hole gang une ins potrea. Hot’m so en Hand full abgeriweldne milhe geb do hora sich schön fenge gelos.
         Unisch so’m grose Sinamom pohm homa’n gessateld. Die keilsdeck, die Karunhe, de satel, de prustrime, de schwansrime, die khat, 2 schöne neie pelsse, die pantane, de punschsack un do noch de tzerichsack. Oia das mulinhasche hot io so fein do gestan, das woa ein stohd. Do komt jo noch grohd de Alvis da zuh un do so’ra das weia deweiat ein bild mache. Do es de Josef trof gecraweld un do hora se abgenom. (De Lauro hot das bild heid noch im zema henge, sohn’se dorom.) Do wolt de Josef fot reite. Hora dem muhle met de feiaschte so in die repe gerent un sod: - Alla Mulinhasche. Awa das Mulinhasche es rusch stehn plib. Doh sora, geb mea mo die relhe.Doh haud’da dem muhle uf die oschpake, awa de muhle hot sisch gonickz traus gemach. Do sora:
         -De es packatua! Gehd ruft mo de papai.
         Do es das Hulda un’d Milsche de ald Peda rufe gang.
         De Peda woa sôh schon ema pess un wel’sen do uf geruf hon do wo`ra mo rischtisch pess. Wi`ra aus de kich kom es do wo`ra schon gehl fon wud.
         -Geb mea mo die relhe.
          Reist dem muhle die relhe in die hina pehn met ale graf. De muhle hot sisch so bische kromd gemach awa ess rusch stehn blib. Kein sritt foa sich un kein sritt hina sich. Doh ess de Peda mo rischtisch pes geb. Dan kuk`da so um sisch rom un sied ein lascht abgemachne palemreisa. Greif en mit de tzoi hen on dem dene ehn un haut dem muhle in die hina pehn mit ale graft. Do sprengd de muhle ohn un fot ruf in de wesch un de Klein Josef truff. Doh spreng’da dem wesch noh riwa.Gans weit fot wold de Nani Zan’en um hale awa de muhle sprengt rom, soh’n hohe barange ruf, un doh es de Josef rona gefall. Uwe in de platosch hora gestan un lescha gekrobt met de feta fihs un aus de nohs geplohst. Uf emo si’ra jo de Alt Peda do one in de strohs on kome un hat noch die palmreis in de hand. Doh spreng’da rom un fott wo`ra. Doh sen’ma mo nom Josef kuke kan. do ho’ra im krowe geleh un hat 3 repe faproch.
         De ganse metag ho’ma no’m mule gesuht awa nischts me fuhn.
         De anre tag hon’se uns otta geschekt die he`ren ohn gebun jiwe in Coblens. Mea sold’en holle kome.
         Fon dem tag on foran woa das de beste mule. Awa de alt Peda dorft net discht kome dan woa de Teifel loss.
         De alt Reinold woa ein enste mann un hot wenisch gelacht, awa de oment ho’ra soh gelacht das’m die trene langst die pake runa gelof sen.


Este texto está escrito num dialeto alemao que, ainda hoje, é falado em algumas comunidades no sul do Brasil. Escrevi o texto para registrar, justamente, esse componente da cultura dessa gente que são descendentes de imigrantes alemaes e que trazem vivos muitos aspectos culturais trazidos da Alemanha por seus antepassados. 

Nenhum comentário:

Postar um comentário